Σαν Ανοιχτή Συνέλευση Ορεστιάδας κάθε Τετάρτη στις 19:00 εδώ και περίπου έναν χρόνο πραγματοποιούμε συνελεύσεις στον χώρο του πανεπιστημίου σε μια εκ των αιθουσών(Δ). Από τον Σεπτέμβρη όμως (ΝΑΙ! Τον μήνα που πέρασε ο νόμος πλαίσιο λέμε..) τα πράγματα άλλαξαν. Ενημερωθήκαμε από τους φύλακες ότι πια, για να χρησιμοποιήσουμε κάποια αίθουσα του πανεπιστημίου πρέπει να κάνουμε γραπτή αίτηση με υπογραφές στην γραμματεία, να εγκριθεί η αίτηση από τον πρόεδρο και αφού τηρηθεί όλη αυτή η διαδικασία τότε θα μπορέσουμε να μπούμε σε κάποια αίθουσα.
Επειδή σαν συνέλευση αυτό το ελεγκτικό μέτρο μας βρίσκει αντίθετους ζητήσαμε πολλές φόρες από τον πρόεδρο του τμήματος να μας δώσει απλά την αίθουσα παρακάμπτοντας την διαδικασία, θυμίζοντας του πως έναν χρόνο που την χρησιμοποιούμε δεν έχει υπάρξει κανένα πρόβλημα. Όμως ο (κ.) Κουτρούμπας ήταν κάθετος! Η διαδικασία θα πρέπει να τηρείται πάση θυσία!!
Έλα όμως που η διαδικασία τηρείται επιλεκτικά τελικώς…
Σε μια απ’ τις προηγούμενες συνελεύσεις για ακόμη μια φορά δοκιμάσαμε να καλέσουμε τον (κ.) Κουτρούμπα να ζητήσουμε την αίθουσα αλλά με το που κατάλαβε ποιοι είμαστε και τι ζητάμε μας το ‘κλεισε στα μούτρα! Αυτό που από την βιασύνη του δεν προλαβε να μάθει ο «φτωχός» μας πρόεδρος ήταν πως στην συγκεκριμένη συνέλευση είχαμε καλέσει τον σύλλογο γονέων Ορεστιάδας για τον σχεδιασμό κάποιας κοινής δράσης, μέλη του οποίου τυχαίνει να είναι μια περιφερειακή και ένας δημοτικός σύμβουλος. Μόλις κατάλαβε τι έγινε ο φύλακας, τα τηλέφωνα πέσανε βροχή για να προλάβει το κακό. Όταν ενημερώθηκε τελικά ο (κ.) Κουτρούμπας ότι ανάμεσα στους ανθρώπους που απέκλεισε την είσοδο βρίσκονταν και δυο «επώνυμοι» αμέσως οι πόρτες άνοιξαν διάπλατα, οι γραφειοκρατίες παρακάμφθηκαν και τα κολλήματα ξεχάστηκαν. Φυσικά αρνηθήκαμε να πάμε στην αίθουσα κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες , και τελειώσαμε την συνέλευση στο φουαγιέ όπου και ξεκίνησε.
(«Ευχάριστη» έως αστεία νότα σ’ όλα αυτά, ο φύλακας που κατά τη διάρκεια της συνέλευσης άλλαζε τα τασάκια όταν γέμιζαν και ζητούσε συγνώμη κάθε 5 λεπτά!!)
Τελική πράξη αυτού του θεάτρου του παραλόγου ήταν η αντίδραση αυτού του καταξιωμένου(?) στην ακαδημαϊκή κοινότητα ανθρώπου όταν πριν την τελευταία συνέλευση ένας φοιτητής, που συμμετέχει στην Ανοιχτή Συνέλευση Ορεστιάδας του ζήτησε να μας ανοίξει την αίθουσα. Σαν 15χρονο κακομαθημένο αγοράκι, ξεκινώντας με ειρωνεία και αδιαφορία και συνεχίζοντας με ψευτοτσαμπουκάδες και απειλές, στα οποία πήρε την απάντηση που του άρμοζε, φώναζε με περίσσιο θράσος πως άνοιξε την αίθουσα τότε διότι υπήρχαν οι επώνυμοι ανάμεσά μας, και πως εμείς είμαστε (άκουσον άκουσον) ανώνυμοι.
Σαν Ανοιχτή Συνέλευση θα θέλαμε να τον ευχαριστήσουμε που πέταξε την μάσκα του καθωσπρεπισμού του και είπε έξω από τα δόντια την αλήθεια ανοίγοντας μας τον δρόμο για την ανάδειξη της ποιότητας και του χαρακτήρα που έχει αυτός και ομοίοι του υψηλόβαθμοι μεγαλοκαθηγητάδες. Τέτοιοι άνθρωποι δεν μας ξεγελάνε, δεν μας τρομάζουν και θα μας βρίσκουν πάντα απέναντί τους.
Όσο προσπαθείτε να στειρώσετε και να αποκοινωνικοποιήσετε το πανεπιστήμιο, τόσο εμείς θα το γεμίζουμε με κόσμο, γέλια, μουσικές, πολιτικές δράσεις, εκδηλώσεις και ανοιχτές διαδικασίες.
Το πανεπιστήμιο δεν είναι τσιφλίκι κανενός.
Το πανεπιστήμιο ανήκει σ’ όλη την κοινωνία!
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ