Τη βδομάδα που μας πέρασε ο ακριτικός νομός μας πέρασε ιστορικές στιγμές… Τα ήσυχα νερά του ποταμού Έβρου ξεχείλισαν από οργή.
Η φυγή του υπουργού ΠΡΟ-ΠΟ από τον τόπο του εγκλήματος άφησε πίσω του πλημμυρισμένα χωράφια, διμοιρίες των ΜΑΤ, αστυνομική αυθαιρεσία και μια μαρμάρινη πλάκα που θα θυμίζει σε όλους πως στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (εδώ γελάμε) υπηρέτησε ο πλέον πιο ακατάλληλος, ματαιόδοξος, εγωκεντρικός υπουργός στη μεταπολεμική Ελλάδα. Ο άνθρωπος που κράτησε τη σημαία του Πολυτεχνείου χρειάστηκε 6 διμοιρίες των ΜΑΤ (μπλε και πράσινοι) για να μπορέσει να εγκαινιάσει το πιο απάνθρωπο «έργο», 6 διμοιρίες για να μπορέσει να προστατευτεί από 40 διαδηλωτές που φώναζαν
όχι φράχτες και κελιά φτιάξτε αντιπλημμυρικά…
Και πόσο γρήγορα ήρθε η δικαίωση… Το απόγευμα ο Β. Έβρος κρίνεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης! Οι αγρότες του Έβρου βλέπουν για μια ακόμη χρονιά τις περιουσίες τους να καταστρέφονται, γιατί κάποιοι υπερασπιστές της δημοκρατίας «τους» φροντίζουν να σπαταλούν τα λεφτά αυτού του λαού σε φράχτες της ντροπής και σε «ταξιδάκια αναψυχής» των υφισταμένων τους με σκοπό την προσωπική τους ασφάλεια. Την ίδια ώρα που ο λαός βλέπει το εισόδημά του να εξανεμίζεται, το ένα χαράτσι να διαδέχεται το άλλο, τα σχολεία να μην έχουν βιβλία και θέρμανση και ένα σύστημα υγείας στο οποίο δεν λειτουργεί τίποτα! Αυτοί αναζητούν τον νέο βασιλιά και με ποιον τρόπο θα γράψουν το όνομά τους στην ιστορία, σε μια ιστορία που περιμένει καρτερικά να τους ξεγράψει από τις γραμμές της…
Από τα γεγονότα της Βύσσας και μετά είδαμε πώς μεταμορφώνεται ένας άνθρωπος όταν αποκτά εξουσία που δεν του ανήκει και δεν του την έδωσε ο λαός. Είδαμε αυτούς που παίρνουν 700 ευρώ (τώρα, γιατί δεν ξέρουμε στα πόσα θα φτάσουν τον Ιούνιο) να πέφτουν στα τέσσερα, να γαβγίζουν και να ορμάνε σαν σκυλιά ξεσπώντας όλη την αρρωστημένη μανία τους πάνω στους πολίτες. Μια ελληνική αστυνομία που καθημερινά τσαλαπατάει με οποιοδήποτε τρόπο κάθε είδους ανθρώπινο δικαίωμα, βουτηγμένη μες στην παρανομία και στηριγμένη στην ατιμωρησία που απολαμβάνει.
Και αναρωτιόμαστε: γιατί ήταν τόσο προκλητικοί απέναντι σε μια ομάδα 40 πολιτών που πήγαν να διαμαρτυρηθούν, χρησιμοποιώντας ως μόνο όπλο τη φωνή και το πάθος τους για κοινωνική ισότητα! Γιατί τόσος υπερβάλλων ζήλος για «δουλειά»; Γιατί επιλέγουν να υιοθετούν πρακτικές οι οποίες έχουν αποκηρυχτεί, έχουν γνωρίσει την καταδίκη και την κατακραυγή και έχουν γραφτεί στις μαύρες σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας; Γιατί, ενώ πληρώνονται για να είναι προστάτες του πολίτη, αυτοί είναι προστάτες του αλήτη; Γιατί εφαρμόστηκαν οι γνωστές χουντικές πρακτικές; Γιατί συκοφαντούν την κάθε διαμαρτυρία; Γιατί αποκαλούν τον κάθε διαδηλωτή «ΣΥΡΙΖΑΙΟ» «ΚΚΕ» και «κουκουλοφόρο»; Τι μήνυμα πήγαν να περάσουν και σε ποιους;
Γιατί στην Ανοιχτή Συνέλευση δεν πήραμε κανένα μήνυμα. Το μόνο που πήραμε είναι το γάντι που πέταξαν προς τη μεριά μας και το σηκώσαμε
Γνωρίζουμε πως κάποιοι είναι ακόμη νοσταλγοί της δικτατορίας των συνταγματαρχών και πως αυτή η «μορφή» χούντας που έχουμε τώρα δεν τους ικανοποιεί… Και τους απαντάμε πως έχουμε τα πρόσωπά μας φανερά, είμαστε από την ίδια γειτονιά, πήγαμε στα ίδια σχολεία! ΜΑΣ ΣΥΝΑΝΤΑΤΕ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ…
Και βροντοφωνάζουμε πως
Δεν τρομοκρατούμαστε! Δεν φοβόμαστε.
Το πάθος μας για ελευθερία, ίσα δικαιώματα και μια κοινωνία όπου ο άνθρωπος θα είναι πάνω από τα κέρδη τους δεν σβήνει!
Η ιστορία γράφεται στον δρόμο με
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ