Σε συνδιοργάνωση με την Αντιφασιστική Συνέλευση Ορεστιάδας, τους εργαζόμενους της ΕΡΑ Ορεστιάδας και την Β’ ΕΛΜΕ Έβρου
Όταν συνηθίζεις το τέρας, αρχίζεις να του μοιάζεις (Μάνος Χατζηδάκης για τον φασισμό)
Ο Φασισμός θεραπεύεται με το διάβασμά. Ο Ρατσισμός με το ταξίδι. (Miguel de Unamuno)
Κλείνοντας την απολογιστική μας συνέλευση θα θέλαμε να ανακοινώσουμε τα πολιτικά μας συμπεράσματα, αλλά και να επαναλάβουμε τους λόγους για τους όποιους απαντήσαμε για 3η συνεχόμενη χρονιά με ένα φεστιβάλ στα φασιστικά, ρατσιστικά, και αντιμεταναστευτικά αισθήματα που τρέφουν κάποιοι κάτοικοι αυτής της χώρας γενικότερα, αλλά και της ευρύτερης περιοχής της Ορεστιάδας πιο συγκεκριμένα, είτε από άγνοια είτε από βούληση, είτε από… μόδα.
Σε γενικές γραμμές θεωρούμε ότι το φεστιβάλ μας στέφτηκε με επιτυχία. Η συναυλία, με μπάντες που έχουν αδιαμφισβήτητα αντιφασιστικό χαρακτήρα, (ευχαριστούμε τους Desperados, τους NoNameYet και τους Baildsa) είχε περισσότερο κόσμο από κάθε άλλη χρονιά. Η διάλεξη και η ανοιχτή κουβέντα που προηγήθηκε, (ευχαριστούμε τους κεντρικούς ομιλητές μας, Παλούκη Κώστα Ιστορικό, μέλη της αντιφασιστικής συνέλευσης αλληλεγγύης, και της αντιρατσιστικής πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης) αν και ολιγόκοσμη, είχε μεγάλο ιστορικό και κοινωνικοπολιτικό ενδιαφέρον. Η πορεία εξελίχτηκε με αρκετά δυναμικό παλμό και πέρασε τα μηνύματά της στην τοπική κοινωνία μέσα από τους δρόμους της πόλης. Η οποία κοινωνία επιλέγει τον καναπέ και το βόλεμα, από το να βγεί στο δρόμο και να διεκδικήσει την κλεμένη της αξιοπρέπεια, αν και γκρινιάζει για την πολιτική της κυβέρνησης, αν και φοβάται για τις πρακτικές του φασισμού.
Επιλέγουμε να απαντάμε στον φασισμό και στον ρατσισμό και μέσω τέτοιου είδους φεστιβάλ, γιατί έτσι τους στέλνουμε πρώτοι τα μηνύματα μας. Πρώτον, δίνοντας δυναμικό παρόν και απαντήσεις στους δρόμους και στις γειτονιές της πόλης. Δείχνοντάς τους ότι ο φασισμός δεν έχει χώρο ούτε εδώ ούτε πουθενά. Δεύτερον, οργανώνοντας ανοιχτές ομιλίες. Οι φασίστες δεν φημίζονται ούτε για τις ρητορικές τους ικανότητες, ούτε για τα φιλοσοφικά τους συμπόσια. Η ομιλία είναι δικό μας όπλο, δικό μας χαρακτηριστικό. Και τρίτον, διασκεδάζοντας ελεύθερα και πραγματικά. Χωρίς σύνορα, χωρίς όρια, χωρίς προκαταλήψεις και στερεότυπα.
Το φεστιβάλ μας, αλλά και άλλα φεστιβάλ τέτοιου είδους, έγινε και για έναν ακόμη λόγο. Εξωστρέφεια και επαφή με την υπόλοιπη, μη ριζοσπαστική ή πολιτικοποιημένη κοινωνία. Με αυτό τον τρόπο διαλύουμε τα στερεότυπα που πάει να οικοδομήσει η κυβέρνηση και να τα περάσει ως αναμφισβήτητα στη συνείδηση του ταλαιπωρημένου λαού. Ένα από αυτά τα στερεότυπα, το ανιστόρητο, κουτοπόνηρο και χυδαίο τσουβάλιασμα δύο εντελώς διαφορετικών κοινωνικών τάξεων, που ονομάστηκε από την κυβέρνηση «η θεωρία των δύο άκρων», και που αναπαράχθηκε από τα καθεστωτικά φερέφωνα ως δόγμα, καταρρέει καθημερινά στην πράξη και απορρίπτεται από την κοινωνία ως σαθρό και ψηφοθηρικό. Πλέον ούτε καν ο μέσος φαυλοκράτης κεντροδεξιός δεν μπορεί να το αποδεχτεί ως αληθινό. Και σ’ αυτό έπαιξε ρόλο η ασταμάτητη προσπάθεια του κινήματος να υποδείξει το αυτονόητο: άλλο πράγμα το βιολί και άλλο το δοξάρι.
Τα μόνα άκρα που ξεχωρίζουμε εμείς, είναι από τη μία η αντίσταση, η αλληλεγγύη, η αξιοπρέπεια, η παραγωγικότητα και η δημιουργία, και από την άλλη η μισαλλοδοξία, η ξενοφοβία, ο ρατσισμός, η καταστροφή, η απανθρωπιά και ο ραγιαδισμός. Και κάπου στη μέση (και λίγο πιο δεξιά) παρατηρούμε την κυβέρνηση Σαμαρά, Δένδια, Κρανιδιώτη, Βορίδη και Γεωργιάδη να το παίζει διαιτητής που σφυρίζει «έδρα φασισμό». Από τη μία να βαφτίζει αυτοοργανωμένους κοινωνικούς χώρους ως γιάφκες, με ευρήματα άδεια μπουκάλια και σκουπόξυλα και από την άλλη να αποκαλεί ναζιστικά μουσεία και ιδιωτικές συλλογές τα οπλοστάσια που βρίσκονται στα σπίτια στελεχών της χ.α.. Από τη μία να προφυλακίζει αντιεξουσιαστές με τρομονόμους και από την άλλη χρυσαυγίτες ως «απλή εγκληματική οργάνωση». Από τη μια να τρομοκρατεί τους κατοίκους των Σκουριών μέσα στα ίδια τους τα σπίτια και από την άλλη να επιτρέπει στα τάγματα εφόδου να αλωνίζουν και να τραμπουκίζουν υπό την κάλυψη των ΔΙΑΣ και των ΜΑΤ.
Φυσικά τον φασισμό (είτε της χ.α., είτε της κυβέρνησης φυσικά) δεν τον νικάς μόνο με ένα φεστιβάλ, ή μια πορεία, όσο πετυχημένες, όσο μαζικές και αν είναι. Δεν επαναπαύεσαι στα διαφαινόμενα κεκτημένα. Η μάχη πρέπει να συνεχίζεται καθημερινά σε κάθε σχολείο, κάθε πανεπιστήμιο, κάθε γειτονιά, κάθε πλατεία, μέχρι να απορριφθεί συνειδητά από την ιδιοσυγκρασία και του τελευταίου εναπομείναντα φασίστα σ’ αυτό τον κόσμο.
Ο φασισμός μπορεί να αποκρυφτεί, να αλλάξει ύφος και μορφή, να φορέσει κουστούμι, να βάλει μάσκα, να κάνει υποχωρήσεις και να φτύσει κατάμουτρα (φαινομενικά) ακόμα και τις ιδέες του. Το σίγουρο είναι οτι δεν πεθαίνει τόσο εύκολα. Και στην περιοχή μας, μια περιοχή δύσκολη από μόνη της, και λόγω της γεωπολιτικής της σημασίας αλλά και του ότι είναι μια παραμεθόρια περιοχή μακριά από μεγάλα αστικά κέντρα, ο φασισμός είναι ακόμα πιο δυσδιάκριτος και παραλλαγμένος.
Παρουσία της χ.α., πλην κάποιων μεμονωμένων κλεφτοκοτάδικων περιστατικών, δεν είχαμε στην πόλη μας μετά την εκλογική της νίκη τον περασμένο Ιούνιο, αν και τα ποσοστά της στην περιοχή ήταν –αναμενόμενα- ιδιαίτερα υψηλά. Και αυτό θέλουμε να πιστεύουμε ότι οφείλεται σε ένα μεγάλο ποσοστό και στην δική μας συνεχή και έντονη αντιφασιστική δράση, με επαναλαμβανόμενες πορείες, παρεμβάσεις, μοιράσματα κειμένων και ενημέρωσης της κοινωνικής πραγματικότητας. Πράγμα που πρέπει να συνεχίσει –και θα συνεχίσει- με αμείωτους ρυθμούς, γιατί όπως είπαμε, τίποτα δεν έχει τελειώσει.
Δεν έχουν μόνο οι θρίαμβοι κατά του φασισμού σημασία, αλλά και οι μικρές καθημερινές νίκες. Κάθε γραφείο τους που κλείνει ή που δεν προλαβαίνει να ανοίξει, είναι νίκη. Κάθε άνθρωπος που ξεστραβώνεται μαθαίνοντας τι πραγματικά εστί φασισμός, είναι νίκη. Όπως νίκη είναι και η φυλάκιση κορυφαίων στελεχών της χ.α. από το καθεστώς Σαμαρά. Και την ονομάζουμε νίκη, όχι γιατί πιστεύουμε ότι η ΝΔ είναι λιγότερο εχθρική για τον λαό και τα κινήματα ή γιατί η πολιτική που ακολουθεί και εφαρμόζει είναι πιο light φασισμός από αυτόν της ναζιστικής οργάνωσης. Την ονομάζουμε νίκη γιατί με Μιχαλολιάκους, Λαγούς και Πατέληδες μέσα στη φυλακή, κάποιοι άνθρωποι κοιμούνται λίγο λιγότερο ανήσυχα όλα αυτά τα βράδια. Περπατάνε στο δρόμο χωρίς να κοιτάζουν όλη την ώρα πίσω τους, μην τους καρφωθεί κανένα μαχαίρι στην πλάτη. Και φυσικά, για όλες αυτές τις συλλήψεις δεν έπαιξε ρόλο μόνο η αισχρή ψηφοθηρία του Σαμαρά, αλλά και η αφόρητη πίεση του κινήματος και η αγανάκτηση του κόσμου ειδικά μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Κατά τα άλλα, ούτε δάκρυ πρόκειται να χύσουμε για τα «θύματα» της αισχρής Σαμαρικής ψηφοθηρίας, τον προφυλακισμένο Μιχαλολιάκο και τους συμμορίτες του δηλαδή. Αφού ήταν τόσο ηλίθιοι και θρασείς που πίστευαν πως όσο και να δαγκώνουν, τα αφεντικά τους θα τους προστατεύουν και θα τους χαϊδεύουν το κεφάλι, ας τα λουστούνε τώρα.
Όσο για τον ίδιο τον Σαμαρά τους συμβουλάτορες του, αλλά και όλον τον μιντιακό συρφετό που τους σιγοντάρει και που ξαφνικά όλοι τους σοκαρισμένοι ανακάλυψαν το ναζιστικό τέρας πίσω από το γραφικό προσωπείο του εθνικιστή πατριώτη, ας τους ξενερώσουμε ακόμα λίγο: και ο άγιο-Βασίλης ψεύτικος είναι. Τα δώρα τα κρύβει ο μπαμπάς κάτω από το δέντρο την ώρα που κοιμάστε.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ
as-orestiadas.espivblogs.net